Niet denken maar doen!

De eerste regels van dit blog op papier zetten duurde dit keer veel langer dan andere keren… Meestal pak ik uit een scala van onderwerpen er een uit die op dat moment goed voelt, ga zitten en begin te schrijven tot het verhaal klaar is.

Maar vandaag ging dat niet zo makkelijk. En nu ik zo zit te typen, snap ik ook wel waarom. Deze periode ben ik met zoveel zaken bezig, die allemaal mijn aandacht meer dan nodig hebben, dat ik het heel lastig vind om mijn focus te verleggen naar het schrijven van deze blog.

Mijn relaties en de mensen waar ik mee samenwerk, weten zo ongeveer wel wat er momenteel –zakelijk- speelt: bekijken van veel klantendossiers door de vele wetsaanpassingen; het opnieuw en duidelijk vormgeven van mijn beloningsmodel; het bouwen van een 100% duurzame beleggingsportefeuille voor mijn relaties; het bouwen van een uniek online-ontwoekerproject. En daarnaast het in Culemborg opzetten van een “LEF-achtig” project; vrijwilligers die in alle groepen van alle scholen lessen/projecten over geld gaan geven aan onze kids, zodat deze eindelijk met genoeg geldkennis als bagage de maatschappij in kunnen stappen!

ballen2

Is dat veel? Ja, dat is veel. Is het teveel? Nee, dat is het niet. Het vraagt wel veel aandacht, focus, samenwerking op allerlei terreinen en een strakke coördinatie. Maar wat levert het al mooie resultaten op…en wat ben ik dankbaar met al die mensen die –op welke manier dan ook- me helpen en inspireren en bv. de samenwerkingen echt hele mooie vorm en inhoud geven!

Maar…zo af en toe de afgelopen dagen vliegt het me even aan en komt “alles” op me af. Kom ik vanuit onrust en angst toch bijna tot stilstand. Bijna…”en dat is dus helemaal niet” roep ik dan tegen mijn kids…maar nu even naar mezelf. Want er zijn gewoon niet altijd mensen om je heen die je net op het juiste moment weer in beweging zetten. Dus heb ik dat zelf te doen. En dat lukt ook, door te zorgen dat ik –letterlijk- mijn doelen in beeld heb. Dat zorgt er namelijk voor dat ik uit mijn hoofd ga en weer vanuit mijn hart ga handelen…: niet denken maar doen dus.

Voorbeeldjes? Ik zorg dat ik altijd een aantal motiverende teksten heb rond mijn beeldscherm. Op dit moment hangt o.a. deze er: “Most failures could have been converted into successes if someone had held on another minute or made more effort” (Napoleon Hill)…nogal toepasselijk op dit moment: het gaat gewoon om volhouden, doorgaan omdat je weet, nee voelt dat je de juiste kant op gaat (niet op de juiste weg, die wordt op dit moment dus gemaakt…).

failures successes napoleon hill

Nou, meer tekst is even niet nodig in het hier en nu. Of wacht, toch wel….ik wil hier namelijk met jullie een prachtig verhaal delen wat me iedere keer als ik het lees of vertel weer ontroerd en energie geeft om verder te gaan. De oorspronkelijke bron is mij niet bekend, het staat in het boek “Synchroniciteit” van Joseph Jaworski.

‘Vertel me eens wat een sneeuwvlok weegt’, vroeg een koolmees aan een duif. ‘Niets meer dan niets’ was het antwoord.
‘In dat geval moet ik je een wonderlijk verhaal vertellen’ zei de koolmees. ‘Ik zat eens op de tak van een dennenboom, vlakbij de stam, toen het begon te sneeuwen – niet hevig, geen razende sneeuwstorm, nee, gewoon, zoals in een droom, zonder enig geweld. Omdat ik toch niets beters te doen had, begon ik de sneeuwvlokken die op de naalden en twijgjes van mijn tak neerdaalden te tellen. Ik was precies bij nummer 3.741.952, toen de 3.741.953e sneeuwvlok op die tak viel – niets meer dan niets , zeg je, maar de tak brak af.’
Na dat verhaal te hebben verteld, vloog de koolmees weg.
De duif, sinds de tijd van Noach een autoriteit in vredeszaken, dacht een tijdje over het verhaal na en zei ten slotte in zichzelf: ‘misschien ontbreekt er nog maar de stem van één mens om tot vrede in de wereld te komen’.

Laten we niet teveel denken en meer gewoon….. doen!

You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.

Leave a Comment